κυνογνώμων

κυνογνώμων, -ον (Μ)

αναίσχυντος, αναιδής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κυν(ο)*- + -γνώμων (< γνώμων < γιγνώσκω), πρβλ. ισχυρο-γνώμων, προβατο-γνώμων].